[ Pobierz całość w formacie PDF ]
to w stanie wynagrodzić całe zamieszanie i kłopoty, jakie miałem z powodu Veroniki?
Wziąłem pióro, ale nigdy go nie używałem. Należało do pana Singera, a ja dostałem je
od panny Lake. Dla mnie jej talizman był znacznie silniejszy niż jeden z moich ulubio-
nych autorów.
Jesień wpadła na scenę jak rozjuszony osiłek, nie bawiąc się w żadne ceregiele z pięk-
nymi liśćmi i chłodnymi, rześkimi porankami. Grzmotnęła lato w twarz i puściła śnieg
z deszczem już w połowie września.
McCabe i Durant wyszli ze szpitala całkowicie odmienieni. Durant wiedział, że jego
godziny są już policzone. Jak natchniony artysta, który przystępuje do stworzenia swego
ostatniego arcydzieła, zabrał się do gromadzenia szczegółów dotyczących życia swego
syna i zaczął pomagać mi, jak tylko mógł.
Przywykłem spędzać z nim całe dnie na rozmowach o tym, co udało mu się znalezć,
i rozważaniu różnych aspektów mojej książki. Jego entuzjazm był dla mnie natchnie-
niem, a zarazem sprawiał, że czułem się upokorzony. Przecież moje ciało pełne było
zdrowych komórek, a mimo to snułem się od tak dawna i nie mogłem ruszyć naprzód.
Przebywając z Edwardem Durantem, od razu wchodziłem na szybsze obroty.
Ani razu nie próbował wybielać swojego syna ani upiększać jego uczynków.
Próbę przekonania ławy przysięgłych podejmujesz wtedy, gdy brak ci dowodów
albo gdy wiesz, że twój klient jest winny. Na szczęście nas ten problem nie dotyczy. Nie
trzeba żadnych chytrych sztuczek, żeby dowieść niewinności Edwarda. Zapalił jed-
nego z tych swoich kładących trupem papierosów i delikatnie zdjął z języka kawałek ty-
toniu. Wiesz, jak można się przekonać, czy kobieta jest naprawdę piękna? Przyjrzyj
się jej rano, zaraz po przebudzeniu. Bez makijażu, bez wymyślnej fryzury, jak ją Pan
Bóg stworzył. Jeśli jest naprawdę piękna, to i wtedy będzie. To samo dotyczy tej sprawy.
Opowiedz prawdę o Edwardzie i wszyscy się przekonają.
Gdy mówił te słowa, pomyślałem sobie o Veronice i o tym, jak się budzi rano. Lubi
sypiać w męskich piżamach. Rano otwiera oczy, spogląda na mnie i wyciąga ręce jak
dziecko. Zawsze mówi tylko jedno słowo: Chodz . Potem obejmujemy się, a gdy nasze
twarze są do siebie przytulone, czuję, że się uśmiecha. Ona naprawdę jest piękna.
Kiedy tak opowiadał o Edwardzie i Pauline, nie mogłem się powstrzymać, żeby nie
opowiedzieć mu o tym, co wydarzyło się między mną a Veronicą.
116
Zamyślił się na chwilę, a potem powiedział:
Wygląda mi na osobę nawiedzoną przez duchy. Gdy zaczyna się romans, wszyscy
jesteśmy próżni i pełni optymizmu. Wydaje się nam, że nasza miłość wypędzi wszyst-
kie duchy. Lecz duchy zapomniały, co to miłość, ona nie należy do ich świata. One znają
się tylko na jednym: jak nas unieszczęśliwiać. Najprawdopodobniej Veronica cię kocha.
Wielka szkoda, że nie spotkaliście się przed laty. Może wtedy byłbyś nawet w stanie ją
ocalić. Ale ocalić kogoś, to wcale nie znaczy go kochać, prawda?
Lekarze orzekli, że McCabe dojdzie całkiem do siebie, choć potrzebuje na to trochę
czasu. Zaraz po wyjściu ze szpitala wziął zwolnienie i zaczął spędzać całe dnie przed te-
lewizorem, oglądając filmy o karatekach. Za każdym razem, gdy tam wchodziłem, zasta-
wałem go w piżamie i szlafroku; cały czas patrzył w ekran i odzywał się monosylabami.
Jedliśmy to, co ugotowałem albo przyniosłem z miasta. Kiedy wyjeżdżałem, przynajm-
niej raz dziennie pojawiała się Magda Ostrova z czymś do jedzenia.
Zupełnie przestał się interesować moją książką oraz stanem badań nad sprawą
Edwarda i Pauline. Gdy zaczynałem o tym mówić, natychmiast się wyłączał, a jego
wzrok biegał między mną a telewizorem.
Zdawałem sobie sprawę, że Frannie usiłuje się jakoś otrząsnąć z tego, że został po-
strzelony, lecz ta świadomość bynajmniej nie ułatwiała przebywania z nim. Jakaś jego
część była całkowicie wyłączona, a jemu to wcale nie przeszkadzało.
Pewnego dnia, gdy zatrzymałem się przed domem po całym dniu pracy w bibliotece,
zobaczyłem ze zdumieniem, że na werandzie siedzą Durant i McCabe. Nie było specjal-
nie zimno, ale obaj mieli na sobie zimowe płaszcze. Mówiłem już wcześniej Edwardowi
o tym, że Frannie został postrzelony i chociaż bardzo się zmartwił tą wiadomością, sam
był tak słaby, iż nie przypuszczałem, że przyjedzie tutaj z wizytą.
Edward! Co ty tu robisz?
Frannie pokazał mi właśnie film z Jackiem Chanem, był fantastyczny! Znudziło
mi się to siedzenie w domu i umieranie. Postanowiłem więc, że się przejadę.
Wszedłem na werandę i usiadłem na najwyższym schodku. Ulicą przejechał jakiś
facet na motocyklu i przez chwilę nie było słychać nic prócz ryku silnika.
Przesiedzieliśmy pół godziny, gadając o niczym. Durant nie miał żadnych kłopotów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]