[ Pobierz całość w formacie PDF ]
107,24-32). Nadejście ery mesjańskiej jest także zaznaczane ucztą z obfitością wina i dobrego jadła (patrz Oz 2,19-20; Iz 25,6-8; Jr 2,2).
Gdy by to jed nak była praw da, Je zus mu siałby prze mie nić oko ło 550 litrów wody w wino!
[!39]
Dwunastu: Panuje ogólna zgoda co do tego, iż Jezus wybrał wewnętrzny krąg dwunastu mężczyzn spośród wielu swoich
uczniów i wyznawców. U Mateusza, Marka i Jana są oni określani jako Dwunastu. U Aukasza stają się dwunastoma apostołami .
Wybór przez Jezusa tych Dwunastu wskazuje na Jego świadomość powoływania nowego Ludu Bożego, nawiązującego do dawnego
Ludu Bożego, wywodzącego się z dwunastu plemion Izraela. Liczba dwanaście ma znaczenie symboliczne. Dwunastka stanowi
kamień węgielny powoływanego Ludu Bożego. Dlatego też po usunięciu z grupy Dwunastu Judasza wybrany zostaje drogą losowania
inny świa dek ży cia Je zu sa od po cząt ków do zmar twych wsta nia (patrz Dz 1,21-26).
[!40]
Samobójstwo: W Biblii hebrajskiej nie ma wyraznego przykazania przeciwko samobójstwu, lecz zwierzchnictwo Boga nad
życiem i obowiązujący w Izraelu zakaz przelewania krwi ludzkiej sugerują, że jest to wzbronione. Pózniej rabini zakazali samobójstwa
wprost. Zwiadczą o tym np. nauki rabiniczne w Genesis Rabbah 34-2 lb. Zaskoczeniem dla niektórych czytelników Ewangelii według
Judasza będzie może, iż nie powiesił się on, wbrew powszechnemu mniemaniu chrześcijan. Jednakże Nowy Testament przynosi tylko
jedną wzmiankę o samobójstwie Judasza w Ewangelii według św. Mateusza 27,3-10. Według św. Aukasza (Dz 1,18) spuchł on, pękł
na pół i wypłynęły z niego wszystkie wnętrzności. %7ładnej wzmianki o śmierci Judasza nie ma w Ewangeliach według św. Marka,
Aukasza ani Jana. Tak więc tylko Mateusz przedstawia Judasza jako %7łyda, którego niewybaczalny grzech zdrady doprowadza
do następnego grzechu samobójstwa. Gdy uświadomić sobie wpływ Starego Testamentu na wersy 27,9-10 u Mateusza (patrz Za 11,12-
13; Jr 32,6-15; 18,2-3), widać, że relacja Mateusza o śmierci Judasza jest najprawdopodobniej próbą dalszego oczernienia jego imienia
w świe tle prze po wied ni Sta re go Te sta men tu, czymś, co w rze czy wisto ści nig dy nie mia ło miejsca.
[!41]
Trzydzieści srebrników: Sprawą kluczową dla obiegowego rozumienia zdrady Jezusa przez Judasza jest zapłata trzydziestu
srebrników przez najwyższych kapłanów. %7ładen poważny badacz Nowego Testamentu nie uznaje, że zdarzyło się to rzeczywiście.
W Ewangelii według św. Marka, po ofercie Judasza wydania Jezusa, czytamy: A oni, usłyszawszy to, ucieszyli się i przyrzekli mu dać
pie nią dze (Mk 14,11). Ewan ge lia we dług św. Au ka sza nie wspo mina żad nych pie nię dzy, nie wspo mina też Ewan ge lia we dług św. Jana.
Należy także podkreślić, że u Marka nie ma najmniejszej sugestii, iż jakiekolwiek pieniądze zostały istotnie wypłacone. Autor Ewangelii
według św. Mateusza miał przed sobą tekst Marka i po większej części trzyma się go z pewnymi upiększeniami. Mateusz nie mógł się
pogodzić z myślą, że Mesjasz miałby zostać tak łatwo sprzedany na mocy niegodziwej umowy między kapłanami a jednym z uczniów,
odwołuje się przeto do proroctw Zachariasza i Jeremiasza i rozwija temat w dwóch większych passusach: Mt 26,15 ( Oni zaś
postanowili dać mu trzydzieści srebrników ) i Mt 27,3-10 (zwrot trzydziestu srebrników, samobójstwo Judasza i zakup Pola Garncarza
za zwrócone pieniądze). %7ładne z tych zdarzeń nie jest wspomniane nigdzie indziej w Ewangeliach, jednakże te właśnie szczegóły leżą
u podstaw nauczania Kościoła chrześcijańskiego i powszechnego rozumienia postaci Judasza. Mateusz pragnie wykazać, że Jezus nie
padł ofiarą spisku. Mimo całego swego tragizmu, zdrada stanowiła spełnienie proroctwa. Suma trzydziestu srebrników została wzięta
z Księgi Zachariasza 11,12 Odważyli mi tedy moją zapłatę: trzydzieści srebrników [patrz Mt 26,15]) i 11,13 ( Wziąłem więc owe
trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbca w domu Pana [patrz Mt 27,5]) oraz z rozmaitych tekstów Księgi Jeremiasza 18,2
(Pole Garn ca rza [patrz Mt 27,7]) i 32,7-9 (za kup pola za srebr niki [patrz Mt 27,7-9]).
[!42]
Masada: Ten niemal niezdobywalny pałac - twierdza został wzniesiony przez Heroda Wielkiego (około 73-74 przed
Chrystusem) na szczycie góry nad Morzem Martwym. Do dziś jest on dostępny jedynie pieszo od strony morza szlakiem zwanym
wę żo wą ścież ką . Rzy mia nie pod wo dzą Ty tu sa zdo by li go osta tecz nie w roku 74 po Chry stu sie.
[!43]
Krzyżowanie przez Tytusa: Ukrzyżowanie traktowane było przez Rzymian jako najwyższa forma kary (summum supplicium).
Józef Flawiusz podaje, że Tytus stosował regularnie ten sposób egzekucji podczas wojny żydowskiej, szczególnie po oblężeniu
Jerozolimy. Patrz na przykład Józefa Flawiusza Wojna żydowska, X 449-451, gdzie pisze on, iż co dzień krzyżowano tylu %7łydów, że
[ Pobierz całość w formacie PDF ]