[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dziły do nich kl�twy Reingolda nawołuj�cego swoich ludzi do po-
Scigu.
Dok�d płyniemy? zapytał Skierka, wysuwaj�c głow� z drzwi
kabiny.
W dół odparł Indy.
Zabarwiona kolorami zorzy luminescencyjna mgiełka unosiła si�
nad rzek�, gdy wiła si� ona niczym serpentyna w gł�b ziemi. Dostar-
czyła pasa�erom ta�cz�cej na falach łodzi akurat tyle Swiatła, by mogli
ogl�da� mijan� okolic�. Miejscami skały nabierały majestatu, jakby
podró�nicy �eglowali przez monumentaln� katedr�, w której nie bra-
kowało nawet witra�y z kwarcu i ametystu. Chwilami tunel wygl�-
dał jak usłany aksamitn� draperi�, czy te� skrz�cymi si� gobelinami
zrobionymi z diamentów. Przelotnie dostrzegali coS, co musiało by�
�yłami srebra, niekiedy zaS złota. Na ten widok oczy Gunnara zapło-
n�ły chciwoSci�.
Wzdłu� rzeki biegła w�ska Scie�ka, lecz od czasu do czasu
odsuwała si�, gdy nurt przepływał mi�dzy wysokimi urwiskami lub
pod skalnym nawisem. Jednak�e zawsze pojawiała si� z powro-
tem, z niezawodnoSci� torów kolejowych biegn�cych obok pustyn-
nej autostrady.
Ulla wyliczyła, �e płyn�li z dostateczn� pr�dkoSci�, by utrzy-
ma� pewien niewielki dystans mi�dzy sob� a Scigaj�cymi ich nazi-
stami. Jej obliczenia potwierdziły si� podczas niecz�stych prostych
odcinków, kiedy czasami w pobli�u nich z wody buchał gejzer, wy-
wołuj�cy odgłos podobny do wystrzału.
Godzina po godzinie Berserker dryfował coraz gł�biej w t�
zakazan� krain�. Ulla pozostawała za sterem łodzi, bacz�c na błysk
lufy karabinu w dali. Indy, trzymaj�c w dłoniach czarn� czapk� Ale-
cii, wpatrywał si� w mrok przed dziobem statku marzył o rzeczach,
które nie mogły si� ju� ziSci�.
196
Podczas gdy Ulla czuwała, a Indy był pogr��ony w rozmySla-
niach, Berserker zanurzał si� coraz gł�biej, a� woda wypełniła cał�
kabin�. Gunnar, zanim opuScił dolny pokład, zdołał uratowa� nieco
jedzenia i czajnik z kaw�. Ze szczap z rozbitej łodzi rozpalił ogni-
sko z zamiarem przygotowania skromnego posiłku, który miał ich
wszystkich podnieS� na duchu. Woda gotowała si� niespotykanie
długo, a kiedy wreszcie zawrzała i Gunnar zaparzył kaw�, okazała
si� ona tak nieznoSnie gor�ca, �e a� pop�kały porcelanowe fili�anki.
Gunnar poprosił Ull� o wyjaSnienie tego zjawiska.
To sprawka ciSnienia powiedział Skierka, Ulla zaS powtó-
rzyła odpowiedx po du�sku. Powietrze staje si� g�Sciejsze i tem-
peratura wrzenia wody wzrosła, zupełnie jak w samochodowej chłod-
nicy.
JesteS pewien? zapytała.
Rrednie ciSnienie atmosferyczne to siedemset szeS�dziesi�t
milimetrów słupka rt�ci na poziomie morza wyjaSnił Skierka, jak-
by recytował fragment podr�cznika. To tutaj musi by� co najmniej
dwa razy wy�sze.
Zapami�tujesz wszystko, co przeczytasz? dociekał Indy.
Tak, jeSli to liczba odparł zapytany. Czasami w nocy nie
mog� zasn��, bo wszystkie te liczby przelatuj� mi przez mySl rów-
nania, numery telefonów, nawet wyniki meczów.
To musi by� okropne rzekła Ulla.
WłaSciwie nawet przyjemne stwierdził chłopak.
Jak s�dzisz, na jakiej jesteSmy gł�bokoSci? zapytała Ulla.
Skierka wzruszył ramionami.
Znajdujemy si� pod strumieniem molekuł powietrza, który
rozci�ga si� w przestrzeni, w swojej najw�szej cz�Sci, a� do tysi�ca
pi�ciuset kilometrów odparł. Powietrze nie spr�a si� jak woda,
podwaja sw� g�stoS� co dziesi�� metrów. Kawa gotowała si� trzy
lub cztery razy dłu�ej ni� zwykle, prawda? Przypuszczam, �e znaj-
dujemy si� około stu szeS�dziesi�ciu kilometrów pod powierzchni�,
a ciSnienie jest dwa, mo�e trzy razy wy�sze. OczywiScie nie potrafi�
precyzyjnie okreSli� gł�bokoSci, nie znaj�c dokładnej temperatury
wody.
A okr�towy barometr? zapytała Ulla. Czy nie mógłby nam
czegoS powiedzie� w przybli�eniu?
P�kł rzekł Skierka. Termometr tak�e. Wszystko, co zawie-
ra w sobie zamkni�te szczelnie powietrze, mo�e implodowa�.
Ulla przetłumaczyła Gunnarowi słowa chłopca.
197
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
